Συνομιλία της Έλενας Πίνη με τη Λούλα Αναγνωστάκη

ΛΟΥΛΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ

« Αύγουστος… ήλιος στη παραλία…
Φεύγουν τα πλοία… σ’ άλλα νησιά…
Φεύγουν οι φίλοι… φεύγουν τα πλοία…
Μια ησυχία στην ερημιά…
Χάθηκα… χάθηκα μες στη ζωή μου…
Χάθηκες… χάθηκες μες στη βροχή…
Σβήσανε τα φώτα στην παραλία…
Ήρθ’ ο Σεπτέμβρης… ηρθ’ η βροχή…
Φεύγαν οι φίλοι… φεύγαν τα πλοία…
πήγε χαμένη η εκδρομή…
Χάθηκα… χάθηκα μες τη ζωή μου…
Χάθηκες… χάθηκες μες στη βροχή…»

(στίχοι απ’ το θεατρικό έργο «Διαμάντια και Μπλουζ»)

ΒΡΟΧΗ ΜΟΥ

Οκτώβριος…
Ήρθες στο μπαλκόνι μου ξανά.
Ήρθες σαν βροχή… Ήρθες και κυλάς
στα θολωμένα τζάμια της κρεβατοκάμαρας.
Με καλείς να βγω στο μπαλκόνι.
Να με αγγίξεις… Να ποτίσεις τη μοναξιά μου…
Ήρθες σαν βροχή… Ήρθες ξανά…
Να ξεπλύνεις την ερημιά.

Οκτώβριος…
Ήρθες στο μπαλκόνι μου ξανά.
Περιμένεις να ανθίσει μες στο φθινόπωρο
το χαμόγελό μου. Εκείνο το χαμόγελο
που αποχαιρέτησα μαζί με το καλοκαίρι.
Εκείνο που ξερίζωσες την τελευταία
μέρα τ’ Αυγούστου. Μα ήρθες ξανά…
Να μου το επιστρέψεις…

Οκτώβριος… Κυλά…
Ήρθες σαν βροχή…
Σαν διαμάντια λαμποκοπούν οι σταγόνες
που κυλούν στα θολωμένα τζάμια της μνήμης.
Μα δε θα σου ανοίξω να μπεις.
Θ΄ αφήσω το χρόνο να
στεγνώσει το μπαλκόνι μου.
Κι έπειτα θα βγω έξω.

Κάθε φορά που θα βρέχει…
Κάθε φορά που θα έρχεσαι
ετούτο τον χειμώνα, δεν θα με συναντάς.
Θα μετρώ μονάχη τις σταγόνες που
τρέχουν σαν δάκρυα πάνω
στα θολωμένα τζάμια της λήθης.
Και απλά θα σου ψιθυρίζω…
Βροχή μου…

ΕΛΕΝΑ ΠΙΝΗ

H Λούλα (Αγγελική-Θεανώ) Αναγνωστάκη (13 Δεκεμβρίου 1928 – 8 Οκτωβρίου 2017) ήταν Ελληνίδα θεατρική συγγραφέας και από τις σπουδαιότερες γυναικείες μορφές των ελληνικών γραμμάτων.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Ήταν μικρότερη αδελφή του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη. Σπούδασε στην Νομική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και στην Αυστρία. Παντρεύτηκε τον συγγραφέα και καθηγητή ψυχιατρικής Γιώργο Χειμωνά και ήταν η μητέρα του συγγραφέα Θανάση Χειμωνά. Πέθανε στις 8 Οκτωβρίου 2017.
Έγραψε 12 θεατρικά έργα με τα οποία αναμοχλεύει τα σημαντικότερα θέματα της μεταπολεμικής περιόδου στην Ελλάδα όπως το τραύμα, η μοναξιά, η ενοχή και η ήττα.
Τα πρώτα τρία μονόπρακτα έργα της ανέβηκαν για πρώτη φορά στη σκηνή το 1965 και εκδόθηκαν σε βιβλίο το 1974 : ήταν η Η διανυκτέρευση, Η πόλη και Η παρέλαση. Αυτά πρωτοπαρουσιάσθηκαν σε μία ενιαία παράσταση στο Θέατρο Τέχνης από τον Κάρολο Κουν. Ακολούθησε το τρίπρακτο έργο Η συναναστροφή, που παρουσιάσθηκε στο Εθνικό Θέατρο το 1967.
Τα μεταγενέστερα έργα της έχουν ανεβεί στην Ελλάδα από το Εθνικό Θέατρο και το Θέατρο Τέχνης και σε πολλές ευρωπαϊκές σκηνές όπως στην Κύπρο, την Γαλλία, την Ιταλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Πολωνία, την Γερμανία, την Ισπανία και τις ΗΠΑ. Τα ερμήνευσαν καλλιτέχνες όπως οι Πιττακή, Ζαβιτσιάνου, Κονιόρδου, Λαζαρίδου, Αρμένης, Τζώρτζογλου και τα σκηνοθέτησαν οι Κουν, Βογιατζής, Τριβιζάς, Παπαβασιλείου, Κουγιουμτζής και Αρδίττης. Αυτά είναι τα ακόλουθα :
• Αντόνιο ή το μήνυμα (1972)
• Η νίκη (1978)
• Η κασέτα (1982)
• Ο ήχος του όπλου (1987)
• Διαμάντια και μπλουζ (1990)
• Το ταξίδι μακριά (1995)
• Ο ουρανός κατακόκκινος (μονόπρακτο, 1998)
• Σ’ εσάς που με ακούτε (2003)
• Ο Γιώργος ως Άμλετ, Τα κείμενα των Φιλίππων 2009-2014 (2015) Κάπα Εκδοτική