Ποίηση κ ζωγραφική είναι δύο μορφές “γλώσσας” μέσα από τις οποίες η ψυχή του καλλιτέχνη εκφράζει τα οράματα της.
” Η ζωγραφική είναι ποίηση
σιωπώσα και η ποίηση ζωγραφική ομιλούσα” κατά τον Σιμωνίδη τον Κείο, ενώ ο Οράτιος μας διαβεβαιώνει ότι
” σαν ζωγραφιά είναι η ποίηση”.
Με άλλα λόγια πρόκειται για δύο τέχνες που αλληλοσυμπληρώνονται εφόσον ο ποιητής αναπαράγει στο χαρτί με λέξεις, την ψυχή και τον νου του, ενώ ο ζωγράφος αναπλάθει τον λόγο και τον μεταμορφώνει σε πραγματικότητα μέσα από αναγνωρίσιμα σχήματα και χρώματα. Πρόκειται για μια γραφική απεικόνιση του χρόνου που δεν ξέρουμε πότε ξεκίνησε και που τελειώνει. Έτσι η σχέση λόγου και εικόνας μοιάζει να μάχεται το πεπερασμένο και ελάχιστο της επιφάνειας έναντι του απείρου και του απέραντου του λόγου. Ο ποιητής εμπνέεται από μία εικαστική αποτύπωση όπως ακριβώς ο ζωγράφος από ένα ποίημα.” Η ευγλωττία είναι η ζωγραφική των σκέψεων” κατά τον Γάλλο στοχαστή Blaise Pascal και όπως ο ποιητής αγωνιά να μεταφέρει στον αναγνώστη το μήνυμα της σκέψης του, έτσι και η παθιασμένη εμμονή του ζωγράφου να αποδώσει με τον καλύτερο τρόπο το αντικείμενο του, τους καθιστούν μοναδικούς στο είδος τους.
Ο Σαλβαντόρ Νταλί έλεγε ότι ” η ζωγραφική είναι το ορατό τμήμα του παγόβουνου της σκέψης μου” θέλοντας να εκφράσει την στενή σχέση που έχει η σκέψη με την εικόνα, στην έκφραση των συναισθημάτων.Ο τρόπος που διεγείρεται ο νους τόσο στην ποίηση όσο και στην ζωγραφική, αποδίδεται στην έμπνευση.Την στιγμιαία αυτή πνευματική διέγερση που οδηγεί στην δημιουργία και στην ολοκλήρωση ενός έργου.
(συνεχίζεται)…
Αγγελική Αγγελοπούλου