Ξυπνάμε άλλοι στη μέση των λέξεων

Τα χέρια είναι Τόποι
Πεδία λοιμών
Οι Αυγές είναι χωμάτινες

Στις κορυφογραμμές εδρεύει η ήττα

Δεν υπάρχει Τόπος για ερμηνείες

Τις προάλλες
Ένας ουρανός απο αγχόνες

στις άκριες του νερού
τα Ψυχοσάββατα

Ρώτα τά νυχτολούλουδα ρώτα
Ο,τι αγνοεί το φόβο του κενού

Ρώτα την Ιστορία πίσω από κάθε γλώσσα
τη λάσπη της αυλής

λίγο πιο κατω απ’ την αγάπη
ακροβατούν τα δίχτυα
και τα σφάγια
Έτσι ψηλώνει το χορταρι
Ρώτα

Ρώτα τη νύχτα των σορών
στο βλέμμα

Τα χέρια είναι Τόποι
Αιωνες λοιμών

Σε ώρα περασμένη
ανοιγει ο Σύρτης

ωστόσο
ωστόσο η Ποίηση
η μόνη Τέχνη που κατέχει την Ελπίδα

( χα σαν κατάλογος εστιατορίου διαβάζεται )

Στις οπλές του χειμώνα ταξιδεύουν τα μάτια σου
άγρια πουλιά βαθια ποτάμια.

με της θηλης τα βρύα στον ορίζοντα
με του φιδιου το θάμπος στ´ακρογιαλι

Έτσι καρφώνεται το πέλαγος
ρώτα

Τις προάλλες
Ήσουν δεν ήσουν αίμα στο χαράκωμα

Τα άστρα ντύνουν τα νερά
τα κρίνα τάφους

Ήμουν δεν ήμουν κήπος στη Βαβυλώνα !

Georgia Daliana
Απο τη συλλογή ” Ύφαλος γραμμή “