Αναρωτιέμαι…
Πόσες μάσκες φορά η αγάπη;
Να κρύψει τα εύθραυστα φύλλα της καρδιάς προσπαθεί, κι εγώ εδώ μάχη να δίνω, σε κόσμο απρόσωπο με τετράγωνη λογική να την αναγνωρίσω.
Πνίγει η απραξία του πλήθους, ακίνητη σε θάλασσα αδιαφορίας, χάθηκαν οι θεοί του Έρωτα…;
Ασφυκτικά με τυλίγει το συναίσθημα στο λαιμό και τα χείλη πονούν στην απουσία σου
Αιχμηρό να ζεις με μισή καρδιά, δύσκολη ακόμη κι αναπνοή
Είθε ν’άγγιζες τα ακροδάχτυλα μου ανώνυμα κι ας έφευγες.
Ίσως τότε πολεμούσα δράκους που με φλογίζουν, ηθελημένα στον λάθος τούτο κόσμο.
Αναστασία Παπαδάκη.

(περισσότερα…)