” … Έρωτας μεγαλειώδες και σαγήνη τα πλεκτά του μαλλιά
Φαινόμενα ασυμβίβαστα
Σε νόμους φυσικούς
Ποσειδώνιους καιρούς
Και στων ψαριών τους βρόγχους
Επήρεια στ’ ανθισμένα δάση ασκεί
Στων θροϊσμάτων τα φυλλώματα νεκρική σιγή
Μέθοδος μυστικιστική
Σάρκα ερωτική
Και θα γραφτεί στην αιωνιότητα
Σαν ξόρκι έξω απ’ το νερό
Μητρική ανάταση θωρώ
Της γυναίκας την σύσπαση φιλώ
Αήττητη σε σερνικού κραυγή
Και την ακούν τα κύματα
Που μανιωδώς χτυπούν
Σε κόκκινα βράχια θα ξεχυθούν
Μες των θεριών τη λάβα
Κι αυτά να εξημερωθούν
Όπως τον άνεμο δίχως ανάσα
Και το κερί δίχως την φλόγα
Σαν του μυαλού την ψύχωση
Ποτέ άμα τον πνίξω….”

28/3/2018
Παναγιώτα.Α.

(περισσότερα…)

Ελευθερία Σιαμπάνη

Ώρες έστεκε στην άκρη της θάλασσας .
Αμίλητη κοιτούσε τα σύννεφα
Ίσως και να τα μετρούσε
Κι όλο ψιθύριζε
σα να ρωτούσε
Και κάποια δάκρυα κυλούσαν ,
μικρά διαμάντια
στόλιζαν τη θάλασσα .
Κι ο χρόνος έμοιαζε μετέωρος
Τα μικρά κύματα έγιναν μεγάλα
σχεδόν έγλυφαν τα πόδια της .
Μα κείνη εκεί
Το κρύο δεν την άγγιζε
δε σταματούσε να σιγομιλεί .
Ορθή και ακίνητη
σ’ ένα διάλογο ατελείωτο ,
μοναχικό και παράξενο.

Εκείνη ψιθύριζε
και η θάλασσα πλησίαζε
όλο και πιο κοντά ,
ώσπου έγιναν ένα .
Και ο ψίθυρος έγινε αφρός
κι ο αφρός σύννεφο

Και ταξίδεψαν μαζί ….

(περισσότερα…)