Εισαγωγή
Τα ιερά στην Αρχαία Ελλάδα εξυπηρετούσαν την ανάγκη των αρχαίων Ελλήνων για επικοινωνία με το θείο. Συνήθως τα ίδρυαν με σκοπό να ευχαριστήσουν κάποιον θεό για την καθοριστική του συμβολή σε κάποια μάχη ή για τη σωτηρία της πόλης από κάποια επιδημία. Υπήρχαν και περιπτώσεις όπου την ίδρυσή τους την ζητούσε ο ίδιος θεός μέσω ενός οράματος ή κατά τη διάρκεια του ενυπνίου. Παράλληλα, δεν αποκλείονταν η πιθανότητα ο ιδρυτής τους να εξυπηρετούσε ατομικές ανάγκες. Με το πέρασμα των αιώνων και την εμφάνιση της πόλης-κράτους τα ιερά πληθαίνουν, ενώ ορισμένα από αυτά αποκτούν απήχηση πέρα των ορίων της τοπικής κοινωνίας. Πρόκειται για τα λεγόμενα «Πανελλήνια ιερά» στα οποία λαμβάνουν χώρα ευρύτερες κοινωνικο-θρησκευτικές λειτουργίες, οι οποίες στοχεύουν, εκτός της κοινών λατρευτικών συνηθειών, στη σύνδεση της θρησκευτικής ζωής με τον πολιτικό βίο. Τέτοια ιερά ήταν εκείνο των Δελφών, της Επιδαύρου και της Ελευσίνας. Βασικό μας μέλημα θα είναι να διερευνήσουμε τη λειτουργία αυτών, ώστε να δοθεί, ει δυνατόν, κάποιο φως στο σκοπό της υπάρξεώς τους. Προς τούτο θα ασχοληθούμε με το είδος του ιερού, τη θέση του, τα χαρακτηριστικά του, τον τρόπο λειτουργίας του, ποιοι το διοικούν, σε ποιους επιτρέπεται η συμμετοχή στις ιεροπραξίες που τελούνται εντός αυτού, ενώ θα κλείσουμε επιχειρώντας να σκιαγραφήσουμε την κατηγορία εκείνη των πανανθρώπινων αναγκών στις οποίες ανταποκρίνονται αυτά τα ιερά.

(περισσότερα…)