ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ

( 3ο βραβείο στον στ’ παγκόσμιο διαγωνισμό Αμφικτυονίας Ελληνισμού )

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ

Αποσπερού, Πατέρα μου
κατάθεση θα δώκω.
Ήταν η πρώτη λέξη σου
της μητρικής σου αγάπης.
Εκείνης της ντοπιολαλιάς
γραβάτα πριν σε ζώσει.
Χορδή της τέχνης τέντωσε
μονοπενιάς κονδύλι.
Εκείνης της ντοπιολαλιάς
γραβάτα πριν σε ζώσει.
Χορδή της τέχνης τέντωσε
μονοπενιάς κονδύλι.
Σ’ ένα σχολειό με μια λευκή
Ελληνική σημαία.
Που τρεις φορές εσμίξαμε
Θεού θέλημα είπες.
Μαμή που με ξεγέννησε
της μοίρας γιατροσόφια.
Της κόρης, κόρα από ψωμί
άρμη, σφέλα κι αλμύρα.
Σ’ άρτυμα,τρεισαμάρτητο
αμάσητο το δίνω.
Τον αδελφό μας χάσαμε
φωνή, αχνιά, στην τρύπα.
Πατέρα πως στη μαύρη γη
κουρσάρος θε να γίνω ;
Σκοτώνω ό,τι αγαπώ
φονιάς, φονιά δε νιώθω.
Έγινα βράχος αιχμηρός
μ’ αλάτι και κεντράδια.
Πατέρα κάνε προσευχή
πίστη, πιστή δε βρίσκω.
Δε θα’ ναι όλα όπως παλιά
της ποίησης τα ξύδια.
Κομπρέσα μες την κεφαλή
τον πυρετό να καίει.
Φέρε ξυράφια, χαρακτές
να τρέξει σάπιο αίμα.
Στύψε δυο στάλες λησμονιάς
βαριά άρρωστο είναι.
Σήκω Πατέρα Ανάσταση
Άλλο παιδί μη χάνεις…

Παναγιώτα.Α.