Σήμερα έχω την ιδιαίτερη τιμή και χαρά να παρουσιάσω τον πρωτο Έλληνα κομίστα που θα φιλοξενήσει το σαιτ μας. Και το λέω αυτό γιατί πέραν της τεράστιας προσφοράς του στον χώρο των κόμικ τυχαίνει να τον γνωρίζω και προσωπικά και είναι στην ουσία ένας άνθρωπος που με το πάθος που δείχνει για τη δουλειά του, σε εμπνέει και σε ωθεί να εξερευνήσεις τον κόσμο των χάρτινων ηρώων όπως ο ίδιος τον αποκαλεί… ο λόγος για τον MALK…
Καλησπέρα Νίκο, απ όσο γνωρίζω έχεις κάνει κι άλλες συνεντεύξεις άλλα ίσως να ήρθε η ώρα να συστηθείς και σε ένα κοινό διαφορετικό αυτή τη φορά. Πες λίγα λόγια για τον εαυτό σου. Μια ανάλαφρη πρώτη γνωριμία με τους αναγνώστες μας….
Είμαι κρητίκαρος από καταγωγή, αλλά είμαι βέρος πρωτευουσιάνος. Ήρθα στον μάταιο τούτο κόσμο το σωτήριο έτος 1975...
Οι σπουδές σου ειναι….
Μετά από άγρια και βασανιστικά χρόνια στο 12χρονο υποχρεωτικό σχολείο, φοίτησα στην Α.Σ.Κ.Τ. Αθήνας , απ’ όπου πήρα το πτυχίο μου στη Ζωγραφική και Σκηνογραφία.
Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με τα κομικ?
Μεγάλη ιστορία. Εν ολίγοις, μια προσωπική μου ατυχία- η βαρηκοΐα- με οδήγησε στην “ατραπό της 9ης Τέχνης”: βλέπεις, στον κόσμο της Σιωπής, το να δεις να επικοινωνούν έστω χάρτινοι άνθρωποι μέσω γραπτού λόγου σε “συννεφάκια/μπαλονάκια” δεν μπορεί παρά να φαντάζει κάτι το ιδιαίτερα ελκυστικό…
Ποιες ειναι οι βασικές επιρροές σου ώστε να δημιουργηθεί αυτό που βλέπουμε στο χαρτί από εσένα μετά απο μια και βάλε δεκαετία στα ελληνικά δρώμενα?
Στα κωμικά κόμικ σίγουρα οι Reiser -Edika άσκησαν τη μεγαλύτερη επιρροή στη δική μου δουλειά. Έχουν και οι δύο τους το κάτι παρανοϊκό, ντελιριακό και διφορούμενο που μου αρέσει πολύ! Ειδικά όταν με αυτά τα στοιχεία καταπιάνονται με αγαπημένα μου θέματα: οι νευρώσεις του μικροαστού, η συναισθηματική και σεξουαλική αποξένωση, η δυστοκία επικοινωνίας και το ζήτημα της απώλειας. Όταν κάνω κόμικς τρόμου, εδώ οι ποικίλες είναι μπόλικες: Bernie Wrightson, Richard Corben, Jack Kirby, Jack Davis και Graham Ingels -για να αναφέρω μόνο μερικές που μου ‘ρχονται τώρα στο νου.
Ο ΜΑLK ΕΠΙ ΤΩ ΈΡΓΩ…
Έχει σχεση η κλασσική ζωγραφική με τα κομικ?
Ασφαλώς. Η 9η Τέχνη δεν ήρθε ουρανοκατέβατη ως τέτοια: ουσιαστικά, είναι προϊόν εξέλιξης της ίδιας της Τέχνης στη μακραίωνη πορεία της -από την αρχαιότητα ως τα σήμερα. Παρότι η 9η Τέχνη συνιστά ένα ιδανικό και εύπεπτο “πάντρεμα της εικόνας με τον λόγο” (όπως μου αρέσει να το αποκαλώ) η ίδια η εικόνα των κόμικς συνιστά το κάτι ιδιαίτερα ευμετάβλητο: πότε ρέπει προς το απλό, το μινιμαλιστικό ή απλώς “άμεσο” και πότε προς το πιο σύνθετο, πιο ρεαλιστικό (ίσως) -ακόμα και ακολουθώντας μπαρόκ μονοπάτια, όπως έχω διαπιστώσει παρακολουθώντας δουλειές εξαιρετικών σχεδιαστών/ δημιουργών.
Πόσο εύκολο ειναι για κάποιον να υιοθετήσει το δικο του στυλ?
Εξαρτάται. Παίζουν ρόλο ο χαρακτήρας, η ιδιοσυγκρασία, η επιμονή στην εύρεση του προσωπικού στύλ. Ίσως είναι και λιγάκι θέμα προσωπικής σκέψης…
Οι εκδόσεις σου και συμμετοχές σε φεστιβάλ διαγωνισμούς κλπ
Η πρώτη μου επίσημη έκδοση ήταν το γκραφικ νούβελ “ΜΗΔΕΙΑ” (από εκδόσεις ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ). Ακολούθησαν συμμετοχές σε underground fanzines όπως τα “ΔΕΝ”, “grind-ZINE” και άλλα, κάτω από διάφορα ψευδώνυμα. Αυτά τέλη 90’ς. Μετά τα άφησα για καμιά…δεκαετία, ασχολούμενος με διαφορετικές μορφές τέχνης -ποίηση, θέατρο, ζωγραφικοί πίνακες, τοιχογραφίες ( mural paintings), κατασκευές, κ.τ.λ. Μέσα 2000 αποφάσισα να επιστρέψω, αρχής γενόμενης με το 1ο τεύχος του περιοδικού κόμικ “ΦΑΒΟΡΙΤΗΣ”. Παράλληλα βέβαια συμμετείχα σε ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής (Αθήνα, Ρόδος, Θεσσαλονίκη, Λονδίνο). Μετά ήρθε η γνωριμία μου με τον Μέλανδρο Γκάνα (Εκδόσεις του Κάμπου) και την Αναστασία Ρενιέρη (ComiconShop), οι οποίοι με εβαλαν ξανά (και για τα καλά ,αυτή τη φορά) στο παιχνίδι της 9ης Τέχνης. Ήρθαν οι προκλητικές pineiades, το βραβευμένο Freakshow, η περιοδική σειρά “ΡΙΓΗ” και φυσικά οι τόμοι της σειράς “Φαβορίτης”…
ΕΝΑΝ ΤΕΤΟΙΟ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΚΑΙ ΓΩ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ ΜΟΥ
Απ όσο γνωρίζω εργάζεσαι ως καθηγητής εικαστικών τα τελευταία χρόνια στο όμορφο νησί της Ρόδου…
Τι φροντιζεις να μεταδίδεις στους μαθητές σου και τι συμβουλές θα έδινες σε κάποιον ο οποίος θα ήθελε να ασχοληθεί με το χώρο?
Πρώτα -πρώτα με ενδιαφέρει να ευχαριστιούνται με αυτό που κάνουμε και δευτερευόντως να μάθουν πως να αξιοποιούν τις ποικίλες μορφές τέχνης…ποικιλοτρόπως. Η Αισθητική Αγωγή έρχεται για να διαμορφώνει πρωτίστως δημιουργικούς ανθρώπους με αυτοπεποίθηση, ομαδικότητα και ισχυρή προσωπικότητα που εμπνέει τους συνανθρώπους. Το αν στη πορεία ασχοληθεί ο καθένας -ίσως σε πιο επαγγελματικό επίπεδο- με τη Τέχνη (και το γράφω με “Τ” κεφαλαίο), είναι άλλη ιστορία.
Ο χώρος των κόμικς, της 9ης Τέχνης δηλαδή, πρέπει να γίνει κατανοητό πως δεν είναι εύκολος. Βασικά, καμία μορφή τέχνης δεν είναι εύκολη -εδώ που τα λέμε. Απαιτείται επιμονή, μπόλικη δουλειά και προσήλωση στον στόχο. Πως να ξεκινήσει κανείς; Διαβάζοντας! Διαβάζοντας πολύ. Κόμικς και λογοτεχνία. Και φυσικά εξασκούμενος στο σχέδιο παρατηρώντας. Όχι απλά “βλέποντας”,αλλά παρατηρώντας τα πάντα με τέτοιο τρόπο που οι κάθε εικόνες και λεπτομέρειες αυτών να αποτυπώνονται στη μνήμη.
Υστερεί σε κατι ο ελληνικός χώρος με τον υπόλοιπο κόσμο στο θεμα της 9ης τεχνης?
Στην πραγματικότητα, οχι. Ευτυχώς, διαθέτουμε πολλούς και εξαιρετικούς δημιουργούς που εργάζονται σε υψηλό επίπεδο. Τελευταία, στη χώρα μας υπάρχουν και σχολές όπου σπουδάζονται τέτοιες μορφές τέχνης. Απλά υστερούμε στο επίπεδο της αγοράς: ο Έλληνας σήμερα δεν καταναλώνει πια εύκολα τέχνη όπως παλιότερα. Αναγνωρίζει την ποιότητα, όταν τη δει, αλλά δεν αγοράζει.
Αν μπορουσες να αλλαξεις κατι τι θα ηταν?
Τίποτα. Απλά θα δοκίμαζα διαφορετικά πράγματα- ευχαρίστως!
Τι θεωρείς οτι είναι αυτο το οποίο ελκυει το αγοραστικό κοινο στο να αγοράσει ένα κομικ?
Δύσκολο να πω. Οπωσδήποτε οτιδήποτε “φωνάζει” mainstream βρίσκει άμεσα αγοραστικό κοινό, έστω σε κάποιο επίπεδο. Αλλά και τα άντεργκραουντ κόμικς, ευτυχώς, εξακολουθούν να διαθέτουν το δικό τους- άκρως πωρωμένο- κοινό!
Ποιους αλλους Ελληνες δημιουργους θα συνιστουσες στους αναγνωστες μας να διαβασουν και γιατι?
Δεν απαντώ σε προβοκατορικές ερωτήσεις. Χαχαχαχαχ!
Επηρρεαζει το ανιμε την αναγνωση βιβλιων κομικ? κι αν ναι κατα ποιον τροπο?
Οπωσδήποτε. Καταρχήν, η νεότερη γενιά έχει άμεση επαφή με το ΑΝΙΜΕ λόγω τηλεόρασης και διαδικτύου. Είναι εύπεπτο και πιασάρικο. Έχω γνωρίσει πολλούς μαθητές που πρωτοήρθαν σε επαφή με το έντυπο κόμικ μέσω των ΑΝΙΜΕ…
Νίκο ό,τι άλλο θες να προσθέσεις είναι ευπρόσδεκτο…
Να διαβάζετε. Να διαβάζετε πολύ…
Αφού ευχαρίστησα το Νίκο για τον χρόνο που μου αφιέρωσε, αν και όπως μου εκμυστηρεύτηκε ήταν χαρά του να βοηθήσει στη διάδοση της δουλειάς, όχι μόνο της δικής του αλλά και όλων των ελλήνων δημιουργών, εγώ να σας ενημερώσω για κάτι που δεν παίρνει διαστάσεις,δυστυχώς, εάν δε διαθέτεις τα κατάλληλα μέσα… Ο Νίκος είχε μια προσωπική φιλοδοξία. Να δημιουργήσει την πρώτη ελληνική σειρά βιβλίων κόμικ ΤΡΟΜΟΥ,και το πέτυχε… γιατι εκτός απο δημιουργικός και ταλαντούχος είναι άνθρωπος που βάζει στόχους και τους εκληρώνει. Το όνομα της σειρας ΡΙΓΗ. Εάν είστε λοιπόν φαν του είδους, πρέπει να έχετε αυτή τη σειρά στη συλλογή σας!