ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ

Ήταν ο λόγος του
Ανείπωτον ήδυσμα
γλώσσας ουράνιας
Ελληνικής .
Κάθε του μέλισμα
ρυάκι στ΄ όνειρο
μάνας π΄ ανάτρεφε
μικρό παιδί .
Κι από τα χείλη του
το λάλον ύδωρ του
τους κήπους πότιζε
όλης της γης .
Κι όλα αρχίζανε
κι όλα τελειώνανε
σ΄ εκείνο το Άφθαρτο
«τα πάντα ρει»
Και σαν ετελεύτησε
ο γήινος χρόνος του
στο Άπειρο χάρισε
κι αυτή την γραφή:
Χαράζουμε στην ψυχή μας
ότι εμείς αγαπάμε
κι όλη την Ύπαρξη μας
στον ήλιο την πάμε…

Νίκος Δημογκότσης