Έχει ανακυρηχθεί η 3/12 παγκόσμια ημερα Α.μ.ε.Α. κάποιοι την ονόμασαν παγκόσμια ημέρα Αναπηρίας.
Θα συμφωνήσω είμαστε ανάπηροι, συναισθηματικά πρωτίστως, άλλοι στο μυαλό και θεωρούμε ότι ο κόσμος όλος πρέπει να μας ανήκει να μαζέψουμε όλα τα λεφτά εμείς να “λιμνάζουν” στις τράπεζες. Άλλοι πιστεύουμε ότι πρέπει να είμαστε οι “καλύτεροι” (σε τιιιιιι;;;;;;), κάποιοι έχουν δυσλεξία και αυτό αναπηρία είναι να μην μπορείς να γράψεις σωστά και να εκφραστείς…
Να μιλήσουμε λίγο σοβαρά;;;;
Να πούμε για τις αναπηρίες μας να βγούμε όλοι να καταθέσουμε τις αναπηρίες που κουβαλάει το μέσα μας;;;
Για την αγάπη που ποτέ δε πήρε κάποιος από τους δικούς του; Γιατί τα αδέρφια του πήραν μεγαλύτερη αγάπη;;; Γιατί η ζωή είναι άδικη;;; (ναι ισχύουν όλα αυτά…) τώρα όμως που δεν είσαι παιδί τα αντιμετοπισες;;; αγάπησες την γ@μ@ν@… την ύπαρξη η μένεις στο τι έκαναν οι άλλοι για εσένα;;; ή μήπως είναι η καλύτερη δικαιολογία για να μειώνεις τους άλλους και να ανεβαίνεις εσυ;;;;
Υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας με σωματικές ατέλειες… και ξέρεις κάτι κάνεις δε το επέλεξε… Ίσως κάποιοι έλαχιστοι συγκριτικά που θέλανε να πλησιάζουν πάντα τα όρια τους αλλά σίγουρα δεν είναι εκεί το θέμα… Οι δικές μας αναπηρίες θα είναι πάντα το πρόβλημα
Αυτές που μας θέλουν σαν δυνατούς να επιβαλομαστε στους αδύνατους, να μπορούμε να παρκάρουμε όπου γουστάρουμε… Να μη μας νοιάζει να βγάλουμε τραπέζια από εκεί που είναι μπάρες τυφλών και ξέρετε ποιο είναι το αστείο σε όλο αυτό… ότι είμαστε όλοι άνθρωποι, με ελαττώματα, με τις δικές μας αναπηρίες μόνιμες ή μη, δεν έχεις τις ίδιες δυνατότητες αν αρρωστήσεις αν είσαι έγκυος ή μητέρα που προσπαθεί να κάνει τις δουλειές τις και έχει ένα παιδί στο καρότσι η στο χέρι…
Μόνο μία αλήθεια υπάρχει όλοι μας καθημερινά καλούμαστε να υπερβούμε τον εαυτό μας κάποιο όμως αντιμετοπίζουν κινητικά προβλήματα, κάποιοι άλλοι δεν βλέπουν ή δεν ακούν…όμως όλοι έχουν το δικαιωμα μιας βόλτας όλοι έχουν το δικαίωμα τις προσβάσεις, να μορφοθούν να γίνουν κάτι καλύτερο…
και εδώ μπορούμε να μιλήσουμε για την αληθινή αναπηρία … γιατί όταν υπάρχουν αθλητές σε παραολυμπιακούς, όταν υπάρχουν ηθοποιοί, χορευτές ναι κυρίες και κύριοι εμείς είμαστε ανάπηροι πρωτίστως συναισθηματικά γιατί νομίζουμε ότι είμαστε μοναδικοί (και ναι είμαστε αλλά όχι όπως πιστεύουν…) είμαστε ο καθένας μια διαφορετική ψυχή ένα διαφορετικό πλάσμα που αν επιτρέπαμε να έχει ο καθένας το χώρο του δεν θα “υπηρχαν” αναπηρίες θα υπήρχαν άνθρωποι που θα ήταν ισσότιμα μελοι. Που έχουν δικαίωμα στη ζωή, στη πρόσβαση σε χώρους στη διασκέδαση και τη ψυχαγωγία…
Ναι ένιωσα οργή εχθές παρότι πραγματικά χρειάζεται να θυμόμαστε τις παγκόσμιες ημέρες, αλλά ένιωσα οργή γιατί κατηγοριοποιουμε ανθρώπους με την ίδια ευκολία που βάζουμε ταμπέλες… Η συναισθηματική αναπηρία με ενοχλεί ίσως είναι το μόνο που δεν συνηθίζεται ίσως κάποτε να βγει η μέρα σεβασμού στον άνθρωπο και πρωτίστως να οφείλουμε να σεβαστούμε την ίδια μας την ύπαρξη…
με την ευχή αληθινού σεβασμού στον άνθρωπο Mike Τζαμαλής
