” Μην κρίνετ’ εν τη λογική, τυφλή σας ασθενεία..”
Κωνσταντίνος Π.Καβάφης

Κάθομαι στην ταβερνούλα της γειτονιάς και χαζολογάω να περάσει λιγάκι η νύχτα.
Έχω τελειώσει εδώ και ώρα το φαγητό μου.
Ανθρώπινη παρέα δεν έχω στο τραπέζι μου, μα μου κρατούν συντροφιά τα άπαντα του Καβάφη.
Τι θα σκέφτονται άραγε οι άλλοι που με βλέπουν ;
Την τύφλα τους τη μαύρη…
Έφαγε, ντερλίκωσε ,διαβάζει Καβάφη και ακούει το :
Θεέ μου μεγαλοδύναμε
Που είσαι ψηλά εκεί πάνω
Ρίξε λιγάκι τουμπεκί
Στον αργιλέ μου επάνω
Ήμαρτον!
Αυτή η σκέψη σε συνδιασμό με την φράση του Καβάφη με οδήγησαν στον απέναντι κυριούλη που πίνει το κρασάκι του και μονολογεί απαντώτας στον αόρατο συνομιλητή του.
Σίγουρα κοιτώντας τον κανείς ,θεωρεί παράλογη την συζήτηση αυτή, πάραυτα γι ‘αυτόν είναι κάτι λογικό.
Έχει επίγνωση του θέματος γιατί μιλάει σιωπηλά.
Τον μαρτυρά όμως η γλώσσα του σώματός του διότι κινούνται τα χείλη του.Τα χέρια του συμπεριφέρονται λες και προσπαθούν να απολογηθούν για κάτι.
Η αντίφαση της δικής του λογικής και της δικής μου τύφλας αποκτά πραγματικά ενδιαφέρον.
Και οι δυο μας έχουμε δίκιο!
Κανείς μας δεν παραδέχεται πως η μεριά του είναι παράλογη και δεν περιεργώ που μιλάω στο χαρτί μου.
Η τρέλα μου έχει λογική.
Η λογική του έχει τρέλα.
Αρρωστημένο το γεγονός πως τα πάντα είναι λογικά βάσει της δικής μας σκέψης χωρίς να βλέπουμε την λογική αντανάκλαση του άλλου.
Με έχει πάρει “πρέφα” που τον κοιτάζω και γράφω.
Έχει σταματήσει προσωρινά τον διάλογο με τον άλλον και σφυρίζει αδιάφορα.
Μα την τύφλα μου!
Αυτή η εγκεφαλική σύνδεση με εξιτάρει!
– Άκου να δεις, θα σκεφτόταν κάποιος λογικός, η παράλογη βλέπει τον τρελό και γράφει.
Για εμένα όμως είναι κάτι φυσιολογικό και λογικό να ακούω την σιωπή του άλλου και να της δίνω φωνή μέσα από λέξεις.
Άραγε, αυτοί που με διαβάζουν το κατανοούν ή είναι το ίδιο παράλογοι με μένα ;
Σίγουρα οι λογικοί που θα με κρίνουν με την τυφλή τους ασθένεια ,ναι θα πουν και στα δυο…

Παναγιώτα.Α.