ΣΠΥΡΟΣ ΤΣΑΚΝΙΑΣ
(1929-1999)

ΦΩΝΕΣ

Μιλώ συχνά για τις ρωγμές των λέξεων.
Για τη φτερούγα του πουλιού που σκιάζει
το μισό μου πρόσωπο. Για τις φωνές
που πέφτουνε τη νύχτα
μαζί με τη βροχή.

Λένε πως τέλειωσε η αιματοχυσία
όμως ο έρωτας
είναι μια δύσκολη υπόθεση.

Με τέτοιες συνθήκες
καλύτερα να θάβεις το πουλί
και να βαλσαμώνεις τη σκιά του.

ΙΣΚΙΟΣ ΜΙΑΣ ΣΚΙΑΣ

Αυτή

η μοναξιά των κήπων
μ’ εμποδίζει να σκεφτώ. Μετέωρος
στην πλοκή του ονείρου σχεδιάζω σπίτια
αδιαπέραστα στο φως. Τότε κρυώνω.
Κι εφευρίσκω την αγάπη. Σχεδιάζω μια φιγούρα
κλεισμένη στο δικό της όνειρο
με τις ανοξείδωτες τύψεις της.
Η μοναξιά της με παγώνει. Την απελευθερώνω
και γίνομαι
ισόβιος ίσκιος της.

ΟΝΕΙΡΟΣΚΟΠΙΟ

Στα όνειρα μιλώ
συχνά μαζί σου
για τον έρωτα.
Καμιά απάντησή σου
δεν έχω λάβει
ως τώρα.
Μοναχά μια σκιά
πετάει εμπρός μου
σαν εξορισμένο χελιδόνι
που αναζητάει
την χαμένη του
Άνοιξη.

Άνοιξη,
αν θυμάμαι καλά,
σ’ ερωτεύτηκα.

Στα όνειρα κοιτώ
συχνά τον ήλιο
κατάματα, ώσπου δάκρυα
ματωμένα να γράψουν
στο λευκό μου δέρμα
το όνομά σου.
Μοναχά μια σκιά
χορεύει εμπρός μου
σαν εξορισμένος ακροβάτης
που αναζητάει
την χαμένη του
πατρίδα.

Άνοιξη,
αν θυμάται καλά,
γεννήθηκε.

Στα όνειρα κρατώ
συχνά στα χέρια
ένα μολύβι κι ένα χαρτί.
Κι αν βρω τη δύναμη
σου γράφω τις λέξεις που
δεν τολμώ να πω.
Μοναχά στη σκιά
ομολογώ την αλήθεια
για τον ακροβάτη
και το χελιδόνι
που ζουν εξόριστα
κοντά μου.

Άνοιξη,
αν θυμάμαι καλά,
με αντάμωσαν.

Στα όνειρα μιλώ
συχνά μαζί σου
για τον έρωτα.
Κι εσύ μεταμφιέζεσαι
για να μου απαντήσεις
δίχως φόβο.
Μοναχά κρυμμένος
πίσω από τον ήλιο,
σαν μια σκιά,
ομολογείς
τον έρωτά σου
για μένα.

Άνοιξη,
αν θυμάσαι καλά,
μ’ ερωτεύτηκες.

Έλενα Πίνη

Ο Σπύρος Τσακνιάς (1929 – 6 Μαΐου 1999) ήταν Έλληνας ποιητής, δοκιμιογράφος, μεταφραστής και κριτικός της λογοτεχνίας.
Ο Τσακνιάς γεννήθηκε στη Λαμία το 1929. Ολοκληρώνοντας τις εγκύκλιες σπουδές του φοίτησε στην Ανωτάτη Εμπορική Σχολή(ΑΣΟΕΕ) ενώ παρακολούθησε και μαθήματα κινηματογράφου. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος, αλλά τελικά σταδιοδρόμησε ως στέλεχος σε φαρμακευτική εταιρία.
Στα γράμματα εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1951, με το ποίημα Γράμμα σ’ έναν ποιητή, το οποίο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Δημοκρατικός Τύπος γεγονός που τον εντάσσει στη δεύτερη μεταπολεμική γενιά της Νεοελληνικής ποίησης.
Την πρώτη του ποιητική συλλογή «Εν Αυλίδι» εξέδωσε το 1976, έκτοτε η παρουσία του στα γράμματα ήταν συνεχής. Ήταν μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού Γράμματα και Τέχνες, μέλος της συντακτικής επιτροπής των ανθολογιών μεσοπολεμικής και μεταπολεμικής λογοτεχνίας για λογαριασμό των Εκδόσεων Σοκόλη, ενώ ήταν διευθυντής της σειράς “Οι ποιητές του κόσμου” για λογαριασμό των εκδόσεων Εγνατία και έκανε την επιμέλεια της σειράς ποίησης των εκδόσεων “Πατάκη”.
Συνεργάστηκε με πολλά λογοτεχνικά περιοδικά της εποχής του, όπως το “Διαβάζω”, “Το Δέντρο”, “Η Λέξη” (στο οποίο διατηρούσε σταθερή στήλη βιβλιοκρισίας), “Τραμ”, “Σχεδία”. Αρθρογραφούσε, επίσης, σε εφημερίδες (Τα Νέα, Το Βήμα, Η Καθημερινή, Η Πρώτη, Η Αυγή).
Ο Τσακνιάς ασχολήθηκε επίσης και με μεταφράσεις δοκιμίων, ποίησης και πεζογραφίας. Ήταν νυμφευμένος με την επίσης ποιήτρια και μεταφράστρια Αμαλία Τσακνιά. Απεβίωσε στην Αθήνα το Μάιο του 1999.