ΦΙΛΙΑ ΠΡΟΔΟΤΕΣ

Φιλιά προδότες
με συνάντησαν το βράδυ.
Εκεί που γύριζα
στης μοναξιάς το κρύο χάδι,
σφάλισαν το στόμα,
ανάσα να μη βγει.

Φιλιά προδότες
που μου άφησαν σημάδι.
Θηρίο ήμερο
στης φυλακής γυμνό σκοτάδι,
κρύφτηκε στο σώμα,
αγχόνη να μη δει.

Κι εσύ μου είπες
να σιωπήσω,
το φως να αντικρίσω…

Φιλιά δεσμώτες
που μου έπλεξαν κουβάρι.
Δυο σκέψεις τρύπωσαν
στης λησμονιάς το μαξιλάρι,
έκλεισαν τα μάτια,
η θλίψη να μη βγει.

Φιλιά δεσμώτες
που μου άναψαν φεγγάρι.
Τοπίο άχρωμο
στου ουρανού το χαλινάρι,
έσβησαν τ’ αστέρια,
αλήθεια μη φανεί.

Κι εγώ σου είπα
να μιλήσω,
το φόβο να λυγίσω…

Έλενα Πίνη