ΤΥΦΛΟΜΥΓΑ
Αγαπώ την
τυφλόμυγα.
Πάντα την
αγαπούσα.
Από παιδί.
Μα δεν είμαι
πια παιδί.
Θες να
παίξουμε;
Να γίνουμε
ξανά παιδιά.
Ας προσποιηθούμε
ότι είμαστε
πολλοί.
Κι ας είμαστε μοναχά
δύο.
Ούτως ή άλλως,
φέρουμε προσωπεία
πολλά.
Αγαπώ την
τυφλόμυγα.
Πάντα την
αγαπούσα.
Στην αυλή.
Μα δεν έχω
πια αυλή.
Να έρθω
στην αυλή σου;
Να γίνουμε
ξανά παιδιά.
Ας ξεκινήσουμε.
Ποιος θα κλείσει
πρώτος τα μάτια;
Να ρίξουμε κλήρο
ή λάχνισμα.
Ούτως ή άλλως,
ένα αμπεμπαμπλόμ
είν’ η ζωή.
Αγαπώ την
τυφλόμυγα.
Πάντα την
αγαπούσα.
Το μαντήλι.
Πάντα φορώ
μαντήλι.
Να το βγάλω
απ’ το λαιμό μου;
Να γίνουμε
ξανά παιδιά.
Ας δέσω
τα μάτια σου.
Θα τρέχω
γύρω – γύρω.
Να σε αγγίζω
περιπαίζοντάς σε.
Να σ’ αφήσω να
κερδίσεις;
Αγαπώ την
τυφλόμυγα.
Συνεχίζω να
την αγαπώ.
Το άγγιγμα.
Πάντα ξεχώριζα
το άγγιγμα.
Να φορέσω
το μαντήλι;
Ήρθε η σειρά μου
να παίξω.
Άσε με να σε
αγγίζω.
Μπορώ να παίζω
όλη μέρα.
Θα προσποιούμαι πως
δεν σε αναγνωρίζω.
Για να σε αγγίζω.
Θέλεις;
Αγαπώ
εσένα.
Που σαν παιδί
με αφήνεις
να παίζω
τυφλόμυγα
στην αυλή σου.
Έλενα Πίνη