Συνομιλία της Έλενας Πίνη με τη Μάγια – Μαρία Ρούσσου

Μάγια – Μαρία Ρούσσου

ΤΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

Μα πρόσεχε λοιπόν.
Τι την άνοιξες διάπλατα έτσι
την καρδιά σου.

Θέλεις ν’ αρπάξω πυρκαγιά
και να κάψω το σύμπαν;

Δεν συλλογίζεσαι καθόλου
τα χλωρά μου μάτια;
Δεν συλλογίζεσαι καθόλου
την Άνοιξη;

ΠΩΣ ΝΑ ΣΕ ΠΩ

Πώς να σε φωνάξω;
Σε φωνάζω με τα ονόματα
όλων των πραγμάτων.
Είσαι το καθετί.
Είσαι πιο πολύ δικός μου
κι από τ’ όνομά μου.

Πώς να σε πω;
-Ψυχή μου, ψίχα μου, που τη ζωή
αναδεύεις μέσα μου.
-Φως μου και μάτια μου
καθώς κι οι πιο παλιές του κόσμου
ερωτευμένες.
-Λατρεία μου, Θε μου και σπαραγμέ μου,
αλήθεια μου και φως μου,
να σμίξει το τραγούδι μου
με το μακραίωνο της γης
το ερωτικό τραγούδι.
Αγάπη μου κι εφτά φορές ψυχή μου
πώς να σε πω
που βούβανε τη λύρα μου
το θαύμα της Αγάπης;

ΣΕ ΦΩΝΑΖΩ ΑΝΟΙΞΗ

Σε φωνάζω Άνοιξη.
Σε φωνάζω με τα ονόματα
όλων των άγριων λουλουδιών,
γιατί το σώμα σου
αναδύει όλα
τα αρώματά τους
όταν κείτεται γυμνό
πλάι στο δικό μου σώμα.

Σε φωνάζω Άνοιξη.
Σε φωνάζω με τα ονόματα
όλων των αποδημητικών πουλιών,
γιατί η ψυχή σου
πετάει πάνω απ’ όλες
τις απάτητες κορφές του νότου
για να συναντήσει στο
βορρά τη δική μου ψυχή.

Σε φωνάζω Άνοιξη.
Σε φωνάζω με τα ονόματα
όλων των εαρινών μηνών,
γιατί το φιλί σου
γίνεται μέρα με τη μέρα
πιο ζεστό, καθώς
βήμα βήμα αγγίζουμε
το δικό μας καλοκαίρι.

Σε φωνάζω
με όλα τα ονόματα
που ηχούν την Άνοιξη.
Μ’ ακούς;

Σε φωνάζω.
Άνοιξη, έλα.

Άνοιξη, μ’ ακούς;
Περιμένω.

Έλενα Πίνη

Βιογραφικό

ΜΑΓΙΑ ΜΑΡΙΑ ΡΟΥΣΣΟΥ

Η Μάγια Μαρία Ρούσσου γεννήθηκε το 1937 στην Αθήνα. Με την έναρξη του Δεύτερου Παγκοσμίου πολέμου, ο πατέρας της, όντας στη Γαλλία για εμπόριο, έφυγε προς Νότια Αμερική. Η γυναίκα του δεν τον ακολούθησε και η Μάγια Μαρία μεγάλωσε στην Αθήνα, στο πατρικό της (για ένα χρόνο έμεινε και με τον πατέρα της, στη Βενεζουέλα). Το 1967 παντρεύτηκε κι έκανε τρία παιδιά εκ των οποίων έζησε μόνο το ένα. Με τον σύζυγό της ταξίδεψε σε όλη την Ελλάδα. Όταν επέστρεψε στην Αθήνα, προώθησε τα συγγραφικά της ενδιαφέροντα και δούλεψε ως καθηγήτρια πιάνου. Πέθανε το 1989 μετά από μακροχρόνια αρρώστια.

Ήταν πολυτάλαντη καλλιτέχνης και εκτός από μουσική και ποίηση, αγαπούσε τη χαλκογραφία και τη ζωγραφική. Είχε έντονο πολιτικό πνεύμα κι είχε ακόμα φιλίες με αντιφρονούντες ποιητές απ’ όλο τον κόσμο. Είχε παρευρεθεί σε συνέδρια Ποίησης στην Ισπανία, Δανία, Πολωνία και Βουλγαρία.

Έργα της: Ι. Ποίηση

Βάναυσες Ώρες, 1963
Το Βιβλίου Του Αγαπημένου, 1965
Γιατί, 1966
Της Φωτιάς Και Της Στάχτης, 1972
Στον Άγνωστο Φοιτητή, 1974
Τα Τραγούδια Της Αριάδνης, 1979
Χνάρια Στο Λαβύρινθο, 1979
Πρώτος Και Δεύτερος Ερωτικός Λόγος, 1982
Ποιήματα 1963-1983, 1984
Αντιψαλμός (ένα ποίημα σε δέκα γλώσσες), 1985
Λύκαινα Του Φεγγαριού, 1987

ΙΙ. Θέατρο: Η Σφαγή, 1972

ΙΙΙ. Μεταφράσεις Από Τα Ισπανικά