Πανσέληνος

Παίζει τ’ ολόγιομο φεγγάρι
με τις καρδιάς μου τις χορδές
κάποιες στιγμές φωνάζει “φύγε”
κάποτε “ζήτα μου ο,τι θες”.
Σκληρό δοξάρι τ’ άγγιγμα σου
η ανάσα σου πικρό νερό
Αυτή η σιωπή σου με θυμώνει
καρφώνει σκέψεις στο μυαλό.
Μοιάζει να λείπεις, να φοβάσαι
το “δέσιμο του φεγγαριού”
και το χαμόγελο της νύχτας
δρόμος σου έγινε γι’ αλλού.
Δεν ψάχνω πια τα καλοκαίρια
και τα φεγγάρια δεν μετρω
βουλιάζω, φεύγοντας μακριά σου
λέω πως υπάρχω, μα δεν ζω…

Αγγελική Αγγελοπούλου