Οταν συνάντησα “Το μεγάλο ρεμάλι”
Γράφει ο Καλ Ελ
Στην πρώτη μας περιπλάνηση στον κόσμο των κόμικς, προτίμησα να ξεκινήσω με την ίσως κατά τη γνώμη μου πιο εντυπωσιακή ευρωπαική σχολη, τη λεγόμενη γαλλοβελγική και χρησιμοποιώντας σαν πολιορκητικό κριό, τον Jean Giraud ή κατά κόσμο Moebius, ξεκίνησα την προσπάθειά μου, να γκρεμίσω την τεράστια διαχωριστική πύλη που βρίσκεται ανάμεσα στην σοβαρότητα όλων των άλλων τεχνών και τον παρεξηγημένο,στην ελληνική πραγματικότητα,κόσμο των κόμικς. Αυτή την πύλη θα συνεχίζω να σφυροκοπώ, για όσο καιρό φιλοξενούμαι στο πρωτότυπο σαιτ μας, με σκοπό να τη γκρεμίσω.
Ξύπνησε ο επαναστάτης ξαφνικά μέσα μου και αυτο αποτέλεσε την καλύτερη αφορμή για να επιλέξω με ποιον καλλιτέχνη θα συνεχίσουμε σήμερα την περιπλάνησή μας… και δεν είναι άλλος από τον Raiser, ελληνιστί Ρεζέρ.- προσοχή απαιτείται Parental advisory-.τα κόμικ του δεν απευθύνονται σε ανήλικους.
Ξεκινώντας προ δεκαετίας να ασχολούμε πιο σοβαρά με την 9η τέχνη, έπεσε στα χέρια μου ´´TO MΕΓΑΛΟ ΡΕΜΑΛΙ´´. O τίτλος αμείλικτος, πολλά υποσχόμενος, τίτλος που σου εξάπτει τη φαντασία και ακονίζει την αίσθηση της περιέργειας. Έγινε ευρέως γνωστός στο ελληνικό κοινό από τις εκδόσεις της ΒΑΒΕΛ και του ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ. Το σκίτσο του κακό. θα έλεγα έφτανε στο βαθμό του ενοχλητικού, αλλα τι σκίτσο θα απαιτουσαμε από ένα βιβλίο με τέτοιον τίτλο?
Ο Reiser, δεν προσπάθησε ποτέ να παρασημοφορηθεί με τον τίτλο του σπουδαιου σκιτσογράφου. Σκοπός του ήτανε να γίνει καυστικός, να βγάλει προς τα έξω όλα αυτα που μπορεί να μας ενοχλούνε και δεν τολμάμε να ξεστομίσουμε. Το μεγάλο ρεμάλι θα συγκρουστεί με τα κακώς κείμενα της κοινωνίας, με τα στερεότυπα και τα φετίχ. Προκαλέι γέλιο και θλίψη, γιατί το χιούμορ του ειναι αφιλτράριστο. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ότι σε μια παρουσίαση των εκθεμάτων του δημιουργού το 2004, κατά την είσοδο προειδοποιούνταν οι επισκέπτες με τον εξής τρόπο: Beware! Some of the exhibited pictures could hurt the feelings of several visitors.”- Προσοχή! κάποιες από τις εκτιθέμενες εικόνες μπορεί να βλάψουν τα συναισθήματά πολλών εκ των επισκεπτών.
Σε ηλικία μόλις 43 χρονών το Νοέμβριο του 1983 πέθανε από καρκίνο των οστών, ενώ ο τάφος του σχεδιάστηκε στη μορφή που είχε το μελανοδοχείο του.Εργάστηκε για το γνωστο σε όλους μας πλέον, μετα το χτυπημα στο Παρίσι, γαλλικό περιοδικό Charlie Hebdo ενώ άλλα γνωστά του έργα ειναι “O πατέρας μου” και το “τα κόκκινα αυτιά” η “ΖΑΝΙΝ”, το παιδί του αλκοολικού” και το “ανεπιθύμητους γείτονες για κάθε μικροαστό” Συνίσταται μόνο για ανθρώπους που είναι αλλεργικοί στον καθωσπρεπισμό και θέλουν να περάσουν ένα απόγευμα στραβοκοιτάζοντας τους άστεγους, την οικογένειά μας, τη γυναίκα ή τον άντρα μας και τον γείτονά μας. Have fun!!!!!!
