ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΙ

Περπατούσα
δίπλα σου.
Κι ένιωσα
να περπατάς
απέναντι μου.

Δειλά.

Μιλούσα
με λέξεις κοφτές.
Κι ένιωσα
να μιλάς
με ατέλειωτες προτάσεις.

Δειλά.

Κάθισα
απέναντι σου.
Κι ένιωσα
να κάθεσαι
δίπλα μου.

Δειλά.

Ρωτούσες
δίχως φόβο.
Κι ένιωσα
να απαντώ
φοβισμένα.

Φανερά.

Σε κοίταζα
στα μάτια.
Κι έστρεψες
αλλού
το βλέμμα.

Φανερά.

Σου άνοιξα
την ψυχή μου.
Κι έριξες
φως
στο σκοτάδι μου.

Φανερά.

Ένιωσες τον πόνο
στα λόγια μου.
Και σταμάτησα
για λίγο
να μιλώ.

Αληθινά.

Γέμισαν δάκρυα
τα μάτια σου.
Και βούτηξα μέσα,
την αμαρτία μου
να ξεπλύνω.

Αληθινά.

Ένιωσα βαρύ
τον πόνο σου.
Κι έμοιαζε
τόσο πολύ με
το δικό μου πόνο.

Αληθινά.
Παραξενεύτηκα.

Περίεργη ψυχή,
καθρέφτισες
για λίγο εμένα.

Έλενα Πίνη

Ο πίνακας είναι της εικαστικού Μαρίας Στάθη