Σήμερα, μας τιμά με την παρουσία της, μια γυναίκα που εμφανίζεται στον χώρο της λογοτεχνίας περισσότερο από 10 χρόνια. Είμαι σίγουρη πως θα είχε ξεκινήσει πρωτύτερα αφού ο στοχασμός της , η συγγραφική της πρόθεση, συνδέεται με τον βιωματικό της πυρήνα. Πεζογραφήματα, ποιήματα με πλούσια θεματολογία , φιλοσοφικές , υπαρξιακές αναζητήσεις/θεωρήσεις , συνεργασίες με τον έντυπο τύπο, αλλά και τιμητικές διακρίσεις, συνθέτουν το λογοτεχνικό της πορτρέτο. Μπροστά, πλάι και πίσω από τα έργα της ξεπηδά μια υπέροχη γυναίκα με ήθος, αυτογνωσία αλλά και με καθημερινή δραστηριότητα στους ρόλους της ζωής, της οικογένειας , της πίστης  στον Θεό, μια μεγάλη αγάπη για την πατρίδα ! Παρά τα χρόνια που στερήθηκε την γενέτειρα της , όταν μετά τις σπουδές της ταξίδεψε και παρέμεινε  στην Αυστραλία , ποτέ δεν ξέχασε το αγαπημένο της χωριό, το Βαμβακού της Λακωνίας. Σήμερα κατοικεί μόνιμα στο Κιάτο Κορινθίας, κι από εκεί αντλεί ακόμα περισσότερη έμπνευση , αφού έχει πλήθος ανέκδοτων έργων ,  δημιουργώντας τους δικούς της  κόσμους…

Τα ποιήματα της γλαφυρά με  λυρισμό ισχυρό, έντονα στοιχεία της ψυχικής φόρτισης, δυνατά συναισθήματα, τα οποία μεταφέρονται στον αναγνώστη μεταρσιώνοντάς τον σε σφαίρες ιδεαλιστικές. Με αμεσότητα διεισδύουν στην εσωτερική δίψα του  , τον γαληνεύουν, τον καθοδηγούν στα όμορφα και ανθηρά μονοπάτια της ποιήτριας.

Αγάθη Ρεβύθη

Λίγα λόγια γνωριμίας από την λογοτέχνη

Η Μαίρη Σουρλή γεννήθηκε στο γραφικό χωριό Βαμβακού της Λακωνίας. Μετά τις σπουδές της και τα χρόνια παραμονής της στο Σύδνεϋ  της Αυστραλίας , κατοικεί μόνιμα πια στο Κιάτο Κορινθίας.

Έχει εκδώσει τα πεζά:

«Το παιδί που νοστάλγησα» Αυτοβιογραφικό ( Κιάτο, 2010 )
«Ο περιπλανώμενος νους ανιχνεύει το νόημα της ζωής»

      Φιλοσοφικές θεωρήσεις  ( Κιάτο, 2014 )

«Περπατώντας την ελληνική ψυχή με αφορμή την κρίση»

      Διηγήματα-Στοχασμοί    ( Κιάτο, 2015 )

«Το εσωτερικό μας μάτι»  Φιλοσοφικές θεωρήσεις ( Αθήνα,  2019 )

  Ποιητικές συλλογές:

«Μονοπάτια αφύπνισης»- Κιάτο, 2011

«Καθρεφτίζοντας την ψυχή»- Βαμβακού, 2013

«Ρίγη προσμονής»- Κιάτο,  2016

«Φτερά στον ορίζοντα»- Κιάτο,  2017

«Μέθη του Έρωτα» – Αθήνα,  2018

«Αναζητώντας τον Εαυτό μου»- Αθήνα,  2018

Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Εταιρείας Κορίνθιων Συγγραφέων,  κι άλλων λογοτεχνικών και πολιτιστικών συλλόγων.

Της έχει απονεμηθεί τιμητική διάκριση για την Προσφορά της στον Πολιτισμό και τη Λογοτεχνία από τον όμιλο για την UNESCO Πειραιώς και Νήσων.

Συνεργάζεται με το περιοδικό «ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ»

και το Σύλλογο «ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ Γ. ΔΡΟΣΙΝΗ »

Έχει ακόμη στην κατοχή της, πολυποίκιλο ανέκδοτο λογοτεχνικό υλικό.

Το αγαπημένο της μότο είναι: Aντιστεκόμαστε, χαμογελάμε! 
Το χαμόγελο και η θέλησή μας για ζωή είναι η δύναμή μας.
Μην ξεχνάμε τις αισθήσεις μας, ν’ ακούμε,

να βλέπουμε, να μυρίζουμε, να γευόμαστε, ν’ ακουμπάμε…

Ευγνωμονεί τον Πανάγαθο που μπορεί να αντικρίζει κάθε μέρα τη γιορτινή ματιά του ήλιου!

Λατρεύει τη ζωή, τη φύση, το πορτοκαλί της ζωντάνιας και της έκπληξης κι όσους την κρατούν χαμογελαστή.

Ονειρεύεται έναν αλλαγμένο κόσμο. Αν δεν της αρέσει αυτό που την περιβάλλει, δημιουργεί το δικό της κόσμο.

Νιώθει πως δοκίμασε να φυτέψει ακόμη ένα δέντρο και πως υπάρχουν ακόμη χιλιάδες ανείπωτα λόγια, που σχηματίζουν την τέχνη της ζωής!

Απόσπασμα από το κεφάλαιο: “Το όραμα της προσδοκίας”
απ’ το δέκατο κατά σειρά βιβλίο της:
«Το εσωτερικό μας μάτι»

Ερχόμαστε αντιμέτωποι με τη δύναμη της προσπάθειάς μας και την αγωνία της επίδρασης, που δε δέχεται τα πνιγηρά όρια που θέτουν η κοινωνία, η μοίρα και η εποχή.

Στην όποια εξαθλίωση όλα γυρεύουν ψυχή!
Δεν μπορεί να χαθεί το πνεύμα του τόπου μας.
Η κοινωνική συνοχή και κοινωνική υγεία είναι ο βασικός παράγοντας ανάπτυξης. Αναζητάμε νέους τρόπους να καλύψουν
τα μέτρα της αγωνίας μας και την αυριανή μας ελπίδα.
Χρειάζεται να σκεφτούμε πως θα δίναμε αξία στο χρόνο που χάσαμε και τον θέλουμε πίσω. (Όμως δε γίνεται).

Το όραμα έχει αξία!  “Όλα εναλλάσσονται, όπου όλα βρίσκονται σε εκκρεμότητα, στον αέρα, όπου οι καταστάσεις είναι σε απρόβλεπτη δυναμική και μας ξαφνιάζουν”.
Χρειαζόμαστε οι καινούργιες μας μέρες κι ώρες να έχουν βήματα αλλιώτικα. Να μας χαμογελά και να μας χαιρετά η απλότητα.
Ν’ αφήνουμε να μας παρασέρνουν ωραίες ατμόσφαιρες, η μεταδοτική χαρά της επικοινωνίας κι όχι η κατήφεια και μελαγχολία!
Να περνάει ο δρόμος απ’ τη γέννηση ελπίδων και προσδοκιών.

Αναρωτιόμαστε ποιες και πόσες θα είναι οι αντοχές μας.
Τι πιο ενθαρρυντικό απ’ την ελευθερία που τραγουδάει την ελπίδα;
“Αντέχεις πρώτα τη βροχή, για να δεις το ουράνιο τόξο”.
Το ουράνιο τόξο της κοινωνικής ανανέωσης θα μας οδηγήσει στο πολύχρωμο αισιόδοξο ανοιχτό δρόμο!

Αρκεί να διατηρήσουμε τις αναγκαίες μας ισορροπίες. Μετατρέπουμε το καλειδοσκόπιο των προσωπικών μας χρωματισμών συνταιριάζοντας το βηματισμό του αγώνα μας. Καλλιεργούμε όσα μας ενώνουν, κρατώντας το πηδάλιο της πίστης για το μέλλον.
Στη φύση των πραγμάτων είναι να υπερισχύει το κυρίαρχο και σε κάθε άτομο είναι να περνά απ’ τη μια φάση στην άλλη· μέσα απ’ το άθροισμα των αντιφάσεών του.

Σ’ ένα διάγραμμα ισορροπίας όλοι έχουμε μέσα μας έναν
κόσμο που κοιτάει προς τα επάνω κι άλλον έναν που προσπαθεί να μας κρατήσει χαμηλά και να εξιχνιάσει την αλήθεια.

«Ό,τι δεν υποκύπτει στη λογική και τη συνείδηση είναι φρόνιμο. Ό,τι υποκύπτει στην ψυχή είναι επανάσταση».

Οι επιθυμίες μας οδηγούν στην προσπάθεια για πρόοδο.
Θ’ ανθίσει στην ψυχή μας η επαναστατική αυταπάρνηση.
Βήμα-βήμα θα δυναμώσουμε, θα λυτρωθούμε.
Θα ελευθερωθούμε απ’ το φθαρμένο.

Οι προσδοκίες μας θ’ ανθίσουν σε κήπους αναδημιουργικούς. Θα μας γεμίσουν απ’ το θρίαμβο της σιγουριάς.
Θα μας φτάσουν σε νέους ορίζοντες…

Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ

Ο νοσταλγικός άνεμος μιλά βαθιά
για το ίδιο δάκρυ πόνου,
παράπονο και καημό του κόσμου
σ’ ότι τον ορίζει αόρατα.
Στέλνει επιβεβαίωσης φιλιά.
Ας ακούσουμε την ανάσα της αυγής,
χαϊδεύοντας την απαλά.
Μες στην άνοιξη της ψυχής
ταξιδεύουμε λεύτερα
στο δρόμο της αξόδευτης αγάπης.
Ονειρευόμαστε αγγίγματα.
Μ’ ανανεωμένη τη γλυκιά ελπίδα
χιλιάδες βήματα
θα ξαναγίνουν σε κάθε μας βήμα.
Ανθίζει μυστική προσευχή.
Ο χρόνος θα νικήσει την οδύνη.
Θα βρούμε το χαμένο μας ουρανό.
Ολόγιομα φεγγάρια
και ήλιοι λαμπροί
μας βλέπουν και χαμογελούν,
δίνοντας ραντεβού
στο φως της χαράς,
που θα φωτίσει το μάκρος ζωής!

Για το FiloxeniArt
Agathi Revithi