Η ΠΟΙΗΣΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Είναι μια σπάνια συγκυρία στη ζωή μας, η έκφραση μέσω της ποίησης.Θα μπορούσε να θεωρηθεί και μία εξωτερίκευση των συναισθημάτων μας ή ακόμα και ένας τρόπος επικοινωνίας με τον κόσμο που μας περιβάλλει. Γιατί ποιος άλλος λόγος θα μπορούσε να ωθήσει τον δημιουργό – ποιητή να μιλήσει ανοικτά για το ψυχολογικό και πνευματικό του γίγνεσθαι παρά η ποίηση; Η αποτύπωση των συναισθημάτων με ποιητική εκφορά, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Προϋποθέτει την έμπνευση που λειτουργεί ως κινητήριος δύναμη, αλλά παράλληλα και την αποτύπωση στο χαρτί – ένα τόσο άψυχο
μέσο – κάθε παρατήρησης απορίας, θαυμασμού,
παραίνεσης, στοχασμού και εν τέλει του “εγώ” του ποιητή.
Ξεκινάει λοιπόν το ταξίδι στον κόσμο των “σύγχρονων καιρών” με την συνειδητή ή ασυνείδητη έρευνα της αναζήτησης της προσωπικής μας ταυτότητας:
Ποιος είμαι; Και όσο η αναζήτηση γίνεται μια επίπονη και μακροχρόνια διαδικασία, τόσο αναφύονται ένθεν και ένθεν παράπλευρα ερωτήματα για την ζωή, την φύση, το θείον, το σύμπαν, τα όνειρα και άλλα πολλά. Αρχίζει λοιπόν μια πρώτη επαφή με τον αναγνώστη που πιθανόν αναζητά απαντήσεις για τα ίδια ερωτήματα!
Ο ποιητής είναι ένας άνθρωπος που ζει ανάμεσα μας. Απλά, αρνούμενος να ταυτοποιηθεί με την αποχή της αναζήτησης, περπατάει σε μοναχικά ενίοτε μονοπάτια για ν’ ανακαλύψει την αλήθεια του. Τις περισσότερες φορές το πνευματικό του υπόβαθρο βρυθει από γνώσεις που απαντήθηκαν από μελέτη και βιωμενη εμπειρία της ζωής σε όλες της τις εκφάνσεις. Αυτή η εσωτερική παρότρυνση ως συνισταμένη όλων αυτών, εκπέμπεται στο έργο του.

Σκαρίφημα

Μιλάει με τα μάτια
Ακούει με την καρδιά
Γεύεται όλους τους ήχους
Βλέπει παντού χαρά
Οι πέντε του αισθήσεις
Ξυπνούν στα σωθικά
Τον λήθαργο του “είναι”
Παιδί της μοναξιάς
Φαντάζεται τις λέξεις
Ποντάρει στα “γιατί”
Σαν χιμερες οι εξεις
Του κλέβουν τη ζωή
Ξυπνάει για να κοιμάται
Θέλει για να μπορεί
Όταν το καταλάβει
Πώς πέρασε ο καιρός
Θα’χει πια μεταλάβει
την πίκρα αντί για φώς…
Α.Α.

Σκαρίφημα

Αγγελική Αγγελοπούλου