Με βήματα νωχελικα’
προβλέψεις, αστρολογικά
μα και παιχνίδια τυχερά
μας πλησιάζει.

Έρχεται από το πουθενά
πλοκάμια, πόδια δυνατά
απλώνεται μέσ’ τη χαρά
και μας τρομάζει.

Λέει πως θα ζούμε νοερά
χωρίς αγάπη στην καρδιά
μας απειλεί με συμφορά
κι όλο σαρκάζει.

Αυτό το αύριο
που έρχεται και μας ζυγω’νει
με θάνατο χωρίς ελπίδα.

Αυτό το αύριο
που φόβο σκορπά
συνθλίβει τα όνειρα
σαν καταιγίδα.

Στο πέρασμα του σαρώνει
αξίες, οράματα, κόπους
και ιδρώτα.
Μας καθηλώνει στην TV
και μας υπόσχεται
πώς θα’ρθουν καλύτερες μέρες
μα άλλα δείχνουν τα γεγονότα.

Αυτό το αύριο
που έχτιζα με προσμονή
για μια καλύτερη ζωή
κι έγινε τώρα εφιάλτης μου
και καρτερω’ να προσπεράσει,
να χαθεί.
Η σκέψη μου με τυραννά.
Πού οδηγούνε όλα αυτά;
Δεν παίζουνε με τη φωτιά
στο ξαναείπα.
Θα βρούμε κάποτε στεριά
να ξαποστάσουν τα κορμιά
ή θα βιώσουμε ξανά
την ίδια ήττα;

Απάντησε μου αληθινά
Μη μου τσακίζεις τα φτερά
Έχω μερίδιο στη χαρά
Κόψε τη πίττα.

Αγγελική Αγγελοπούλου