Με περνάς για δυνατό καρδιά μου!!!
Δεν είναι όμως αυτή η αλήθεια…
Μήτε κάποιος ήρωας είμαι όπως θαρρείς…
Πες με έναν ακόμα τρελό, ονειροπόλο που ακόλουθα το πιο βαθιά κρυμμένο του καρδιοχτύπι…
Άλλωστε όταν το ακούσεις αυτό να βαρα μοιάζει με τύμπανο που παίζουν στα βαθύ της Αφρικής… Και νιώθεις της μυρωδιές ημίγυμνων αγοριών και κοριτσιών… Ανάμεσα στον ιδρώτα και τη πάλι να κερδίσουν της εντυπώσεις και τον αγαπημένο τούς…
Αυτό το καρδιοχτύπι ακούω που αν το ακούσεις, αν λέω κάτσεις να ακούσεις όλους τους υπόλοιπους χτύπους της καρδιάς μέχρι να φτάσεις σε αυτό.
Αν τότε δε βάλεις μπροστά το μυαλό να υλοποιήσει αυτό το μεγάλο σχέδιο αυτό που κρύβει ο Θεός οποίος και αν είναι αυτός, σε κάθε άνθρωπο, το πιο βαθύ σου όνειρο, αν η λογική δε πάρει το τιμόνι να πετύχει αυτό το κλήρο που έχεις βαθιά επιλέξει εσύ και ο Θεός να κάμεις.
Τότε θα τρελαθείς, καλά μη νομίζεις και εγώ ένας τρελός είμαι, σίγουρα δεν είμαι καλά, όχι γιατί ακολουθώ το όνειρο,
όχι γι’αυτό… Γιατί έχω κάνει τους άλλους να με περνάμε για ήρωα… Ακόμα και σένα ενώ είμαι ακόμα ένα ανθρωπάκι σαν όλα τα άλλα που η μόνη του διαφορά ότι βρήκε και αγάπησε τον εαυτό του.
Αλλά ποια εδώ στη μέση πάνω κάτω του πουθενά του ανύπαρκτου χώρου και χρόνου, στο λέω με σιγουριά κανένας γενναίος και κανένας ήρωας μετά από τόσες μάχες δεν θέλει όλες τούτες τις ταμπέλες. Ίσως να μη θέλει καν τη ζωή του όπως δε τη θέλω εγώ αν είναι να έχω κιαλο ανήφορο, με παρατέντωσε ο Θεός και έσπασα ας είναι όμως καλά δεν του κρατώ κακία, μήτε στους ανθρώπους, μήτε σε σένα τόσα μπόρεσαν τόσα έκαναν και ας είναι καλά όσοι ήταν δίπλα στη μάχη, στη ζωή, στη λύπη και κυρίος στη χαρά ναι κυρίος εκεί…
Τι σου λέγα μωρέ και το μυαλό κάνει ταξίδια μόνο και το ξέχασα… Α να σου λέγα πως δεν είμαι ήρωας δεν θέλω άλλο… Να το βράσω τον ηρωισμό, ζωή θέλω και να ακολουθώ το βαθύ καρδιοχτύπι όχι να γυρνάω σαν το σκύλο γύρω γύρω από την ουρά μου για να κατορθώσω να πουν απλά ότι ήμουν ήρωας…
Σαν τον Οδυσσέα που κέρδισε το Κυκλοπα Πολύφημο και του φώναξε πως ήταν ο κανένας… Μετά όμως δεν άντεξε ήθελε να δείξει ότι αυτός το κατάφερε, αυτός που κατατρόπωσε με δικό του σχέδιο και έριξε μετά από 10 χρόνια τη Τροία. Βιάστηκε να φωνάξει ότι εκείνος τον τύφλωσε και εκείνη την ώρα ήξερε βαθιά μέσα του τις παρτίδες που άνοιγε με το Ποσειδώνα… Μετά 10 χρόνια τσακισμένος από τη θάλασσα και χωρίς κανένα σύντροφο στην αγκαλιά της μάγισσας πόσο καταλάβαινε το λάθος τού… Η μήπως δεν ήταν λάθος και διεκδικούσε να αντιμετωπίσει τη μοίρα του αντρικια γιατί κάποια στιγμή θα μάθαινε ο Θεός ποιός το κάνε… Μήπως θέλησε να εξαργυρώσει ένα κομμάτι ηρωισμό ξερωντας ούτος η άλλος τη μοίρα του;
Μα τι σου λέγα πάλι;;;
Α ναι δεν θέλω, δεν θέλω πλέον και ας είναι αυτή η μοίρα μου να μοιάζω δυνατός, γενναίος, ήρωας. Δεν χωράει άλλος ηρωισμός, έναν θάνατο όρθιος προτιμώ Παρα να αποδείξω για μια ακόμα φορά ότι είμαι ήρωας και δεν μπορείς να με καταλάβεις μόνο αυτός που πολέμησε με τα κύματα και τον ξέβρασε μόνη της η θάλασσα μπορεί… Γιατί και αυτός δεν θέλει να είναι άλλο ήρωας, θέλει τη Πηνελόπη, την Ιθάκη και το όνειρο που του αναλογεί…
